تقویت استفاده از دارو در پرورش میگو
چکیده
پرورش میگو یک کسب و کار آبزی‌پروری است که برای کشت میگوهای دریایی جهت مصرف انسانی انجام می‌شود و به عنوان یک بخش اقتصادی مهم و تولید غذا محسوب می‌شود. افزایش استفاده از دارو و مواد شیمیایی در پرورش میگو منجر به توسعه بسیاری از بیماری‌ها شده است که استفاده بیش از حد از عوامل ضد میکروبی را به دنبال داشته و این امر در نهایت مسئول هر گونه اثرات نامطلوب است. در حال حاضر، پروبیوتیک‌ها به عنوان بهترین جایگزین‌ها برای این عوامل ضد میکروبی انتخاب شده‌اند و به عنوان تقویت‌کننده‌های طبیعی سیستم ایمنی عمل می‌کنند که مقاومت به بیماری را در یک مزرعه میگو تحریک می‌کنند. بهره‌برداری از این پروبیوتیک‌ها در درمان و پیشگیری از بیماری‌های ویروسی در آبزی‌پروری میگو یک روش جدید و موثر است.
مقدمه
با گسترش پرورش میگو در هند، روند استفاده از دارو و مواد شیمیایی در درمان بهداشت میگو افزایش یافته است. پرورش میگو نقش بزرگی در اقتصاد فعلی هند ایفا می‌کند و به اقتصاد یک کشور در حال توسعه مانند هند کمک زیادی می‌کند، اما همیشه تحت تأثیر برخی عواقب نامطلوب زیست‌محیطی قرار دارد. پرورش میگو به دلیل ارزش صادراتی بالا و برای برآورده کردن تقاضای رو به افزایش مصرف‌کنندگان بیشتر از هر کشت دیگری رایج شده است. در مدیریت بهداشت میگو و درمان بیماری‌ها، کشاورزان از ترکیبات مختلفی به عنوان تقویت‌کننده رشد، ضدعفونی‌کننده‌ها و پروبیوتیک‌ها و برای بهبود کیفیت آب و اکسیژن محلول استفاده می‌کنند. مواد شیمیایی مورد استفاده در آبزی‌پروری شامل کلرید سدیم، پرمنگنات پتاسیم، ترکیبات مس، مالاشیت سبز و متیلن بلو هستند.
منطقه مطالعه
در این مطالعه، یک مزرعه میگو به نام “مزرعه آکوا آشالاتا” در دهیپوکوریا از بلوک باگوانپور-II در ناحیه پوربا مدینیپور، بنگال غربی انتخاب شد. این مطالعه از ژوئن ۲۰۱۹ تا سپتامبر ۲۰۱۹ انجام شد. این مزرعه دارای ۵ استخر با مساحت کل ۱۷۰۰۰ متر مربع است. کشت میگو در این مزرعه در استخرهای حفر شده به صورت علمی انجام می‌شود و شامل انواع مختلفی از روش‌های کشت بهبود یافته سنتی، کشت استخر ثابت با مدیریت، کشت گسترده اصلاح شده و نیمه فشرده است.
انتخاب گونه‌ها
بسیاری از عوامل باید در انتخاب گونه‌های میگو برای کشت در نظر گرفته شوند. به دلیل اندازه بزرگ و قیمت بالا، گونه‌های Litopenaeus vannamei و Penaeus monodon به طور کلی برای کشت در نظر گرفته می‌شوند. دیده شده است که هر دوی این گونه‌ها برای کشت در محیط بنگال غربی مناسب هستند. علاوه بر این گونه‌های مهم تجاری، گونه‌های دیگری مانند Penaeus indicus، Metapenaeus monoceros، Penaeus semisulcatus و Penaeus merguiensis نیز به عنوان گونه‌های پتانسیل‌دار برای کشت در هند در نظر گرفته می‌شوند.
استفاده از مواد شیمیایی و داروها در پرورش میگو
انواع مختلفی از مواد شیمیایی و داروها در پرورش میگو استفاده می‌شوند. مواد شیمیایی به افزایش اکسیژن محلول، کیفیت خاک و همچنین آماده‌سازی استخر در پرورش میگو کمک می‌کنند. داروها نیز به حذف گاز، تقویت رشد، ضدعفونی و درمان بیماری‌ها کمک می‌کنند. در حال حاضر، برخی از مزارع تجاری در هر دو منطقه به طور تجربی از پروبیوتیک‌ها به عنوان افزودنی‌های غذایی برای نگهداری آب استفاده می‌کنند.
انواع داروها
پروبیوتیک‌های استفاده شده در مزارع میگو
کشاورزان میگو از محصولات پروبیوتیک از شرکت‌های مختلف داروسازی آبی مانند PVS Pvt Ltd، Virbac Pvt Ltd، Aquatech Aquahealth، Kemin aqua Pvt Ltd، Poseidon Biotech و Micro-basia Pvt Ltd استفاده می‌کنند. علاقه به استفاده از پروبیوتیک‌ها در آبزی‌پروری با هدف محیط زیست‌دوست بودن افزایش یافته است. کشاورزان از مجموعه‌ای از محصولات پروبیوتیک برای کنترل ویبریوسیس و باکتری‌های درخشان، بهبود کیفیت آب و کنترل pH استفاده می‌کنند. پروبیوتیک‌ها حاوی باکتری‌های مفید مختلفی از جمله Bacillus subtilis و Bacillius pumilus هستند.
داروهای آبی برای افزایش اکسیژن محلول
برای افزایش اکسیژن محلول از داروهایی مانند Recharge، Sea fresh، Oxy-tech و Micro O2 استفاده می‌شود. این داروها به افزایش اکسیژن محلول در استخرهای آبزی‌پروری کمک می‌کنند.
تقویت‌کننده‌های رشد استفاده شده در مزارع میگو
چندین داروی آبی به عنوان تقویت‌کننده‌های رشد و همچنین برای افزایش تولید ماهی استفاده می‌شوند. این داروها شامل Him-C، Calgophos، MV-24، C-Feed، P-Liv و Pro Marine هستند. این داروها به کاهش استرس، بهبود نرخ بقا و بهبود کیفیت رنگ گوشت کمک می‌کنند.
داروهای ضدعفونی‌کننده استفاده شده در مزارع میگو
کشاورزان از داروهای آبی به عنوان ضدعفونی‌کننده برای حفظ پاکی استخرهای خود از آلودگی یا پاتوژن استفاده می‌کنند. این داروها شامل I-WFS، Omega Protein، Get out، Hepano Mix، Attract، Erawan-G و Hydroleta هستند.
داروهای استفاده شده برای مدیریت کیفیت آب و خاک در مزارع میگو
در منطقه مطالعه (Dhaipukuria)، شرکت‌های مختلف داروسازی آبی مانند Aquatech Aquahealth، Virbac، CPF و Growel یافت شدند. این شرکت‌ها انواع مختلفی از داروهای آبی را تولید می‌کنند که در فعالیت‌های آبزی‌پروری برای مدیریت کیفیت آب و خاک استفاده می‌شوند.
مواد شیمیایی استفاده شده در مزارع میگو
پتاش، آهک، فرمالین، متیلن بلو، کلرید بنزالکونیوم، نمک و مالاشیت سبز برای درمان بیماری‌ها استفاده می‌شوند. این مواد شیمیایی به بهبود کیفیت آب و درمان بیماری‌ها کمک می‌کنند.
مشکلات مختلف در پرورش میگو و راه‌حل‌های آن‌ها
در طی پرورش میگو در ناحیه پوربا مدینیپور، کشاورزان با مشکلات مختلفی مواجه می‌شوند. برای غلبه بر این مشکلات، کشاورزان باید ایده دقیقی از مدیریت داروهای آبی داشته باشند. مشکلات شامل مشکل پوست‌اندازی، مشکلات گازی، گرفتگی آبشش، سندرم عضله سفید، تغییرات اندازه، کمبود منیزیم، مشکلات کف استخر، کمبود مواد معدنی، کاهش pH و افزایش pH می‌باشند. برای حل این مشکلات، داروهایی مانند آهک، مواد معدنی، H2O2، Seafresh و KMnO4 استفاده می‌شوند.
نتیجه‌گیری
موفقیت در پرورش میگو بستگی به تغذیه، بذر، محیط و مدیریت دارد. در منطقه مطالعه ما، نوسانات در پارامترهای محیطی مانند شفافیت، DO، pH، BOD، COD، قلیائیت، سختی و آمونیاک مشاهده شد. به دلیل این نوسانات، میگوها مقدار مناسبی از غذا را مصرف نمی‌کنند و به این دلیل آسیب می‌بینند و به بیماری‌های مختلفی مبتلا می‌شوند. استفاده از داروها به میگوها کمک می‌کند تا به یک عمر طبیعی برسند و رشد مناسبی داشته باشند.
استفاده صحیح از داروها در سیستم‌های آبزی‌پروری بسیار مهم است و می‌تواند ارزش زیادی داشته باشد، اما استفاده نادرست از داروها می‌تواند باعث خسارات بزرگی به میگوها شود. بنابراین، تعیین دقیق دوز مصرفی و بهترین روش استفاده بسیار مهم است.
با توجه به مطالعه حاضر، حدود 13 برند پروبیوتیک در بازار موجود است که عمدتاً در پرورش میگو برای کنترل ویبریوسیس، بهبود کیفیت آب و خاک و کنترل pH استفاده می‌شوند. پروبیوتیک‌ها نقش مهمی در بهبود سلامت و رشد میگوها دارند و استفاده صحیح از آن‌ها می‌تواند تأثیر مثبتی بر تولید و کیفیت میگوها داشته باشد.